معلم بود و انقلابی،خانه اش،زندگی اش و همه ی دار و ندارش برای انقلاب بود و

با پیروزی انقلاب اسلامی هم خود و تمام هستی اش را وقف امام،انقلاب و

اسلام کرده بود.

روشنگری هایش در جای جای شهر،بویژه مدارس دانشگاهها،فرصت هر توطئه

 ی فرهنگی را از دشمن گرفته بود.

آن روز نماز را که خواند،آخرین صبحانه را با خانواده بود و در حالی که بوسه ی

گرمش،گونه های سرخ فرزندانش را با نوازش می داد باید خداحافظی می کرد تا

در کلاس تفسیر سوره ی معراج معلمان شهر حاضر شود.

نوع خداحافظی اش مثل همیشه نبود، انگار کلاس امروزش با همه ی

 کلاسهایی که در طول خدمت صادقانه اش داشته است تفاوتی اساسی دارد.

نوع خداحافظی اش مثل همیشه نبود،

با عجله از خانه خارج شده و داخل ماشین می شود، اما هنوز استارت نزده که

 موتور سواری کنارش سبز شده و وقتی مطمئن می شود که قدرت الله چگینی

خود اوست، ماشه را می کشد تا آرزوی دیرینه ی معلم آزاده و عارف شهر ،تحقق یابد.

منافقین کور دل در حالی صبح 12 شهریور ماه،معلم انقلابی شهر را به معراج

 می فرستند که درست 4 روز قبل از آن،رجایی و باهنر را به معراج فرستاده بودند.

معلم شهید قدرت الله چگینی

آسمان‏خراش‏ها، ما را از فرهنگ آسمانی شهدا باز داشته است. این شهر سیمانی، بوی گل سنگرها را از یادمان برده. زنجیرهای طلا، حرمت پلاك‏های معصوم شهدا را از یاد ما برده است... وای بر ما كه چه دور می‏شویم و چه ...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: